کاش قبل از همه چیز مرده بودی و من رو مرثیه سرای دائم خاکت می کردی و مدیحه گوی همیشگی عشقت ، مگه ارزش جون آدم از ارزش دل آدم بیشتره ؟
که اگر این طور بود یه عشق برای من به ارث گذاشته بودی . ولی هستی و من رو تو دنیای نصفه ها گذاشتی . تو تنگ نای خواستن و نخواستن . من رو به دنیای تضاد ها سپردی و با شکوه ترین لحظه های عشق که همان خواستن و نرسیدن هست را از من گرفتی
عشق مگر چیزی جز این است : تمام خواستن و هرگز نرسیدن ؟ مابقی همه حرف مفت است. کسانی که عشق رو به معنای واقعی تجربه کردن هیچ وقت دامن خواستن رو به تمنای وصال آلوده نکردن
من تو را پاک می خواستم ، برای ستایش عشق می خواستم ، برای نقاشی چهره ی عشق برای کسانی که چیزی برای گفتن نداشتند ، تو انگیزه من برای جوشیدن بودی و بانی نوشتن من از عشق تو این دنیای رنگ و رو رفته و رساندن این باور به گوش نا امیدها که
هنوزم میشه عاشق بود . . .
ولی تو منو به دنیای شعرهای تلخ سیدمهدی سپردی ، به دنیای رقصیدن با آهنگ های شاد ، به دنیای شک ، به دنیای نخواستن همه چیز . تو عشق رو از من گرفتی و من رو از همه ، دیگه چیزی برای کسی ندارم دیگه نمی تونم با حرارت حرفی بزنم
تو از دنیای من دور شدی اینقدر که از پشت بام دنیای من سقوط کردی . از حیاط خلوت زندگی من رفتی و گرفتار دنیای هیچ و پوچ آدم ها . تو همرنگ آدمهایی شدی سالها بمن غصه دادن
میدونی هزاران هزار رابطه ی عاشقانه بین آدم های معمولی شکل میگیره و در نهایت از بین میره صدایی هم جز ناله های نکبت بار مظلوم نمایانه از کسی در نمیاد . صدایی شبیه همهمه های نامفهوم و گنگ . دردی که تو بمن دادی دردی بود که من رو به سکوت رسوند ، سکوت در عالم عشق . . .
تو بمن ظلم کردی ، به دنیای عشق ظلم کردی ، به آدم های بعد از من ظلم کردی ، تو حتی به خدای من هم ظلم کردی و من رو ازش جدا کردی ، انگار دیگه چیزی از خدا نمی خوام
خراب کردن دنیای من خیلی بد بود . . .
برای تو آرزوی بد نمی کنم ولی می خواهم هرگز فراموش نکنی مزه ی عسل را زمانی که دنیا برای تو چیزی جز آب قند نداره
تو ,، ,دنیای ,عشق ,رو ,کردی ,به دنیای ,من رو ,، به ,ظلم کردی ,و من
درباره این سایت